....................راه بی انتها

آمده ام بازتاي بهار ببينم

                                 محو تماشا برابرت بشينم

گاه چو برقي به خرمن تو در افتم

                        گاه چو نسيمي گلت ز شاخه بچينم

غارتي بوسه بوده ام من و ديريست

                         كان گل سرخ درشت را به كمينم

چشم بو توفان عشق داده – تو ايني

                     عاشق توفان چشم دوست – من اينم

تا نظرم از همه بلندترين اين است

                        من چه كنم كز همه تورا نگزينم؟

داو نخستين به نقد جان زده ام من

                          عاشقم آري من و پاك باز ترينم

در سفر انقراض سلسله عشق

                                 از جرس خسته. باز پسينم